jivmarathi.blogspot.com
 |
| एका मजुराचे मनोगत |
मजुराची आत्मकथा |majurachi atmakatha
अपार कष्टातून सुंदर महाकाव्य निर्माण होतात. खूप दिवसांपूर्वी हे वाचलं होतं. आता त्याचा प्रत्यक्ष अनुभव घेतोय.
नमस्कार मित्रांनो माझं नाव गंगाधर आहे. मी मजूर बोलतोय. तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की इतकं सुंदर तत्त्वज्ञान मधुराच्या तोंडून कसं बाहेर पडतंय?
मी एका चांगल्या मध्यमवर्गीय घरात जन्मलेला मुलगा आहे .एकेकाळी आमचे छोटेसे हॉटेल होते. हॉटेल नीट सांभाळलेले होते . हे वैभव वडिलांनी मोठ्या कष्टाने बांधले होते. वडिलांच्या कष्टाची मला मात्र अजिबात जाणीव नव्हती वडिलांनी मला खूप वेळा समजून सांगण्याचा प्रयत्न केला पण मी अजिबात लक्ष दिले नाही आणि माझ्या वागण्यात काहीही बदल केला नाही. वडिलांनी मला व्यवसायातील अनेक बाबी शिकण्यासाठी सांगितले पण मी त्यांचे कधीही ऐकले नाही.
एके दिवशी एका अपघातात माझ्या वडिलांना जबर मार लागला. त्यांना हॉटेल सांभाळता येत नव्हते. माझ्या निष्काळजीपणामुळे आमचे हॉटेल लवकरच बंद झाले आणि मला कामावर जाण्याची वेळ आली. वडिलांना त्यांनी कष्टाने बांधलेले हॉटेल बंद पडले हे जेव्हा कळले तेव्हा धक्काच बसला त्यांची प्रकृती अधिकच बिघडली.
अशा परिस्थितीत काम करणे हा एकच पर्याय माझ्याकडे होता कारण मी इतर कोणतीही औषधे शिकलेलो नव्हतो. आता मी कामासाठी शहरात आलो आहे. आई-वडील गावाजवळ आहेत. दिवसभर कष्ट करून मला शंभर ते दोनशे रुपये पगार मिळतो. माझा खर्च सांभाळून आईवडिलांच्या दवाखान्यासाठी सर्व खर्च करून पैसे जमा करावे लागतात.
|मजुराचे मनोगत निबंध मराठी
मला मिळणारे पैसे पुरेसे नाहीत त्यामुळे इतर वेळी मला जे काही करता येईल ते करावे लागते आज मला कष्टाने कमावलेल्या पैशाची किंमत कळते माझ्या वडिलांनी एवढ्या मेहनतीने बांधलेले हॉटेल मी वाचवू शकलो नाही याचे मला अजूनही वाईट वाटते.
आता मनात एक पक्की गाठ बांधली आहे. काहीही झाले तरी हॉटेल पुन्हा सुरू करायचे. प्रगती करत आई वडलांच्या चेहऱ्यावर हसू आणायचे.
एक गोष्ट माझ्या अनुभवातून मात्र मी शिकलो. ती म्हणजे तुम्ही कितीही शिकलात तरी व्यवसायाचे शिक्षण घेतलेच पाहिजे. एखादा छंद माणसाने जोपासला पाहिजे, कारण ती कला आपल्यासाठी जीवन जगण्याची एक संधी निर्माण करते. कला माणसाला जिवंत ठेवते.
माझ्या वडिलांच्या अपघातामुळे हॉटेल चालवण्याची जबाबदारी माझ्यावर आली होती, पण ती मी प्रामाणिकपणे आणि नीट पार पडले नाही . त्यावेळी मी माझ्या आई-वडिलांचे ऐकले असते, तर आज माझी ही स्थिती नसती . त्यामुळे आणखी एक गोष्ट मी तुम्हाला सांगू इच्छितो, की काहीही झाले तरी तुमच्या पालकांच्या शब्दाचा आदर करा.
|मजुराची आत्मकथा || मजुराची कैफियत
या जगात पालक आणि शाळा या दोन गोष्टी अशा आहेत ज्या आपल्याला प्रथम शिकवतात आणि नंतर
आपल्याला अनुभव देतात. वास्तविक जगात मात्र याच्या उलट घडते. जग प्रथम अनुभव देते आणि नंतर आपण आपोआप शिकतो. लेडीज सावधगिरी बाळगा आपल्या पालकांची आज्ञा पाहायला शिका जेणेकरून अशी शिकण्याची वेळ येऊ नये.
उशिरा का होईना परंतु मला शहाणपण आले. माझ्या सारखी चूक करू नका.
चला माझी कामावर जाण्याची वेळ झाली आहे तुमच्याशी गप्पा मारायला माझ्याकडे वेळ नाही. थोडासा आधार मिळावा म्हणून माझे मनोगत तुमच्यासमोर व्यक्त केले. माझे विचार शांतपणे ऐकून घेतल्याबद्दल मी तुमचा खूप आभारी आहे.
या निबंधाची खालील प्रमाणे नावे देखील असू शकतात.
- |मजुराची आत्मकथा
- |मी मजूर बोलतो आहे
- |मजुराची व्यथा मराठी निबंध
- |मजुराचे मनोगत निबंध मराठी
- | मजुराची कैफियत
- |कल्पनात्मक निबंध
- |मराठी निबंध
प्रिय वाचक मित्रांनो,तुम्हाला हा एका मजुराचे मनोगत |Majurache manogat Marathi nibandh, निबंध कसा वाटला ते मला comment करून नक्की सांगा . तुम्हाला अजून कोणते निबंध हवे असतील तर ते देखील सांगा . आम्ही तुम्हाला मदत करण्याचा नक्की प्रयत्न करू .
टिप्पणी पोस्ट करा
ब्लॉगला भेट दिल्याबद्दल धन्यवाद. आपले मौल्यवान मत नक्की मांडा व पुन्हा भेट द्यायला विसरू नका.